U čitavoj istoriji čovečanstva, Beograd je ubedljivi rekorder po broju ratova koji su se vodili za jedan grad. Ne Carigrad, ne Rim, ne Jerusalim, ne Pariz ni London, ne Moskva niti bilo koje drugo naseljeno mesto na čitavoj planeti zemlji nego baš – Beograd.
Enciklopedija Britanika navodi da je Beograd kroz svoju istoriju do temelja rušen 44 puta, da je za njega vođeno 115 bitaka u kojima je poginulo preko 6 miliona ljudi.
U jednoj od tih bitaka u leto 1456. godine pod vođstvom sultana Mehmeda 2. Osvajača, turska vojska od preko 100.000 vojnika počela je da nadire kroz Ugarsku i sa Dunava prilazi Beogradu unoseći jezu među stanovnike.
Nakon žestokog juriša na grad, daleko malobrojnija hrišćanska vojska, koju je predvodio Sibinjanin Janko, neočekivano je uspela da odbije napad a poraženi sultan već sutradan povlači svoju vojsku ostavljajući na bojnom polju mnogo mrtvih.
O ovom uspehu i herojstvu se dugo pričalo širom Evrope pa je papa Kalist 3. u čast te pobede naredio da od tada svakog dana, tačno u podne, na svim rimokatoličkim crkvama na svetu zvone zvona i da se vernici mole za branioce Beograda.
Budući da je nekoliko godina kasnije umro, a da za života nije povukao ovu naredbu, legenda kaže da sve do danas i posle 566 godina, u čast ove bitke za Beograd, tačno u podne i dalje na svim rimokatoličkim crkvama na svetu (osim u Americi koja tada još nije otkrivena) zvona moraju da zvone.
Kolika je bila silina bitke govori i podatak da je među ljudskim telima pronađen i jedan vrabac pogođen sa tri strele. Vrabac, koji je možda spasio tri života, tako je postao simbol Beograda.
