Umro je nakon što je pogođen strelama, a zatim je ledeni pokrivač njegovo telo sačuvao hiljadama godina. U najnovijoj studiji objavljenoj u časopisu Plos One prikazani su rezultati analize vegetacije koja se nalazila oko mumije stare 5.300 godina.
S obzirom na to da su naućnici pronašli najmanje 75 vrsta mahovine smrznute zajedno s Ocijem, a da je svega 30% pripadalo području gde je nađena mumija, zaključili su da je ostatak donesen s nekog drugog mesta, piše CNN.
Penjao se dolinom Senales
Stručnjaci smatraju da se mahovina mogle preneti na Ocijevoj odeći ili da su ih na to mesto doneli biljojedi, poput alpskog kozoroga, vrste divlje koze.
“Analizirali smo sadržaj sitnih ostataka leda koji su se nalazili oko njega, njegove odeće i opreme, pa čak i unutar njegovih prehrambenih organa”, rekao je ekolog i biolog Džim Dikson sa Univerziteta Glasgov.
Neke od pronađenih vrsta identifikovane su kao mahovine koje i danas postoje u dolini Senales, što sugeriše da je Oci putovao tim područjem na svom usponu do glečera koji je na kraju postao njegovo poslednje počivalište.
Hipoteza o njegovoj smrti
Naučnike je posebno zaintrigirala jedna vrsta mahovine, neckera complanata, koja raste u šumama, a koja je pronađena na Ocijevoj odeći, ali i u njegovom stomaku. Dikson smatra da je otkriće ove vrste mahovine “najbolji mogući dokaz da se Ledeni čovek penjao na sever uz Senales, a ne po drugim susednim dolinama“.
Ovi nalazi potvrđuju studiju iz 2007. godine koja je analizirala polen koji se nalazio u Ocijevom crevu kako bi rekonstruisala njegovu putanju. Istraživanje je tada zaključilo da je Oci u poslednja 33 sata svog života putovao s nižih predela s “drvećem koje voli toplinu“ do područja visine 3.000 metara.
Poslednjih nekoliko godina naučnici su kreirali hipotezu o njegovoj smrti. Po njihovom scenariju, Oci se možda vratio u svoje rodno selo na Alpima gde je ućestvovao u nekoj vrsti sukoba zbog čega je pobegao u planine i tamo umro, tačnije tamo je bio ubijen.
Šta do sada znamo o Ledenom čoveku
Ocijevo telo otkrili su planinari 1991. tokom planinarenja na severnim italijanskim Alpima. Poslednjih 25 godina njegovo mumificirano telo naučnicima je dalo bogat uvid u ranu ljudsku istoriju, odnosno u život tokom bakarnog doba.
Ledeni čovek je živeo između 3100. i 3370. godine pre Hrista. Bio je visok 1,55 metara i imao je blago mišićavu strukturu. Bio je težak oko 50 kg. Lice mu je bilo usko i šiljasto, a koža tetovirana i preplanula. Imao je smeđe oči, dugu tamnu kosu i razbarušenu bradu.
Umro je kad je imao 46 godina, što se u to vreme smatralo starim, nakon što ga je neko pogodio strelom u leđa.
Imao je ranu na desnoj ruci, i to ukazuje na borbu, ali ona nije uspela da zaraste pre njegove smrti. To znači da se sukobio pre nego što je pogođen strelom.
Zbog povrede ruke bilo mu je teško da pripremi oružje za nastavak sukoba. To je najverovatnije razlog zašto su luk i strele pronađene pored njega bile nedovršene.
Uz njega je nađena i bakarna sekira koja je mogla da funkcioniše kao oružje i oruđe, ali i kao statusni simbol. Odeća mu je bila izrađena od kože i pletene trave.
Poslednji Ocijev obrok
Poslednji obrok ledenog čoveka Ocija bilo je meso jelena i masnoća kozoroga, što je imalo užasan ukus, pokazala je nova, do sada najdetaljnija analiza sadržaja njegovog želuca.
Naučnici su proteklih 27 godina detaljno analizirali njegovu odeću, zube, telo i tetovaže, a najnovija DNK analiza otkrila je šta se sve nalazilo u njegovom želucu kada je pronađen.
Uz životinjsko meso, naučnici su pronašli i pšenicu, ali i tragove toksina. Sve to daje i novu sliku o poslednjim danima života ovog lovca iz bakarnog doba.
