Na temelju pronađenih ostataka zaključeno je da su mrtvi bili pokopani umotani u skupe tkanine sa zagrobnim darovima i to je uzeto kao dokaz da je postojala još neka, ljudima nepoznata kultura.
Najčudnije je to što je reč o ljudima s izduženim glavama u medijima poznatima kao “lobanje iz Ice”. Naziv su dobile po regiji Ica u kojoj su pronađene, na južnoj obali Perua. Neke od ovih lobanja stare su više od 3000 godina.
U početku naučnici su mislili da je izduženost glave deformacija izazvana tokom nekog obreda jer je utvrđeno da postoje plemena koja su oponašala neke obrede nasilnim izduživanjem glava dece.
Ali potom su otkrili još jednu činjenicu, a to je da je mozak kod ovih lobanja bio za 25 posto veći od ljudskog.
Još jedno neobično svojstvo tih lobanja jeste da su njihove kosti deblje od ljudskih. Također, zubi su im bili veći, a donja čeljust snažnija. Imali su jednu temenu kost umesto dve koliko ih ima čovek. Štaviše, bile su teže 60 posto od ljudskih.
Biolog Brien Forester s kanadskoga univerziteta Victoria naročito se posvetio istraživanju tih lobanja. Uzeo je uzorke kostiju, tkiva, zuba, kose i korena zuba s nekoliko ovih lubanja koji su poslati u jednu genetičku laboratoriju u Teksasu na ispitivanje i detaljnu analizu.
Genetičari su otkrili da DNK tih lobanja ima nepoznate mutacije koje se ne mogu naći kod čoveka, primata i poznatih životinja.
Te mutacije upozoravaju da je otkrivena nova vrsta bića, koja je slična ljudima, ali se genetski podosta razlikuje. Foerster smatra da se ta bića nisu mogla pariti s običnim ljudima, smatra da njihova genetika nema nikakve veze s našim evolucionim stablom.
Lobanje se danas nalaze u Istgorijskom muzeju u peruanskome gradu Paracasu i dalje se analiziraju kako bi se došlo do što konkretnijih i tačnijih podataka i zaključaka.
