Ako su se crne rupe formirale u prvim sekundama nakon Velikog praska, one se još uvek mogu da nalaze u ogromnim skupinama koje su za nas nevidljive.
Naime, u vrlo ranom razdoblju svemira, on je bio tako gust da je zračenje koje ga je ispunjavalo moglo da kolapsira i stvori primordijalne crne rupe.
U slučaju da su te crne rupe preživele, smatraju naučnici, one bi se s vremenom smanjile zbog čega bismo ih teško mogli da uočimo – za razliku od klasičnih crnih rupa koje nastaju urušavanjem divovske zvezde, piše New Scientist.
Astrofizičar Huan Garsija-Belido s Autonomnog univerziteta u Madridu u Španiji i njegove kolege proveli su više od 5.000 simulacija kako bi videli na koje su sve načine ove grupe crnih rupa mogle da evoluiraju.
Nevidljive crne rupe koje jure svemirom
Otkrili su da bi u sadašnjem svemiru mogao postojati veći broj takvih grozdova, u kojima bi svaka crna rupa imala masu našeg Sunca, ali prečnik od samo nekoliko kilometara.
Takve nakupine crnih rupa mogle bi da se protežu na području od više hiljada svetlosnih godina, a njihovo gravitaciono trzanje moglo bi u jednom trenutku u širi svemir da izbaci crne rupe brzinom od oko 1.000 kilometara u sekundi.
Iako bi to značilo da svemirom jure mnogobrojne crne rupe koje je nemoguće detektovati, Garsija-Belido kaže da nema razloga za brigu.
Ove crne rupe bi se ponašale kao tamna materija
Naučnici su otkrili da bi spomenute grupe crnih rupa, ali i one koje su izbačene iz svojih grozdova, trebalo da se ponašaju slično kao i tamna materija; tajanstvena tvar o čijem postojanju možemo zaključiti samo iz njenog gravitacionog uticaja na okolne objekte.
“U slučaju da u svemiru i dan danas ima primordijalnih crnih rupa, one mogu da budu odgovor na dugogodišnje pitanje što sačinjava tamnu materiju”, rekao je Garcia-Bellido.
